how to change world

Koty - kolorowe futrzaki !

Tygrys niebieski

Niebieski tygrys (tygrys maltański) to prawdopodobnie polimorficzna odmiana tygrysa bengalskiego, która żyje w Prowincji Fujian w Chinach. Udokumentowane przypadki spotkania z tymi zwierzętami pochodzą także z Korei, Birmy i Rosji. Znane są także przypadki narodzin tygrysów pseudomelanistycznych o sierści szaro-niebieskiej lub błękitnej w ogrodach zoologicznych. Najwięcej takich przypadków odnotowano w Oklahoma. Rodzicami tych nienaturalnie umoszczonych tygrysów były zwykłe osobniki pochodzące z Bengalu. Obecnie sądzi się, że niebieskie tygrysy to jedynie polimorficzna odmiana, której prawdopodobieństwo pojawienia się na wolności lub w niewoli jest niewielkie.

Tygrys „ Golden Tabby"

Tygrysy "Golden Tabby" to odmiana kolorystyczna tygrysa występującą stosunkowo często, zarówno na wolności, jak i w niewoli. Charakterystyczną cechą tych tygrysów jest rude, jasno-kakaowe lub buro-złote umaszczenie z czekoladowymi pasami. Wszystkie należą do podgatunku Panthera tigris tigris i Panthera tigris altaica. Otrzymuje je się w wyniku kojarzenia białych i zwykłych tygrysów.

Tygrys czarny

Czarny tygrys to jeden z wielu wariantów umaszczenia tygrysa. Początkowo uznano go za nowy podgatunek tygrysa. Obecnie jest on obiektem licznych teorii i badań kryptozoologów oraz genetyków

Pierwsze hipotezy na temat pochodzenia nietypowego umaszczenia tego tygrysa zakładały, że czarny kolor futra to wynik anomalii genetycznej, która powoduje nadmierne wytwarzanie melaniny. Chorobę taką nazywa się melanizmem. W przypadku tygrysa jest to jednak pojęcie nieprawidłowe, gdyż jego sierść pokrywają ciemne, pionowe pasy. Jedynym wytłumaczeniem pochodzenia dziwnej cechy jest upośledzenie całkiem odwrotne zwane pseudomelanizmem. Pasy rozszerzają się i pokrywają ze sobą tworząc jednolite, smoliste umaszczenie. Każdy z nich charakteryzuje się innym rozmieszczeniem pasów oraz rozmiarami ciała. U potomka dwóch podgatunków pasy te pokryją się ze sobą, pozostawiając jednocześnie nieliczne, pomarańczowe znaczenia. Obecnie znanych jest kilka osobników, będących mieszańcami kilku podgatunków tygrysa.

Tygrys biały

Jego cechami charakterystycznymi są: kremowe lub białe umaszczenie sierści, różowy nos, niebieskie oczy oraz czarne, szare lub czekoladowe pasy. Osobniki albinotyczne o śnieżnobiałym kolorze futra, posiadające prawie nie widoczne pasy lub ich brak .

W naturze tygrysy te żyją jedynie w subtropikalnych lasach Bengalu. Nie są one jednak innymi podgatunkami lecz wariantami kolorystycznymi żyjącego tam podgatunku. Rzadziej białe osobniki występują u tygrysa amurskiego .Wszystkie białe koty trzymane w ogrodach zoologicznych pochodzą od jednego ojca o imieniu Mohman, którego schwytano w 1820 roku. Rodzicami białych tygrysów mogą być także dwa normalnie umaszczone koty. Jest to jednak możliwe tylko wtedy, jeśli co najmniej jeden z nich jest nosicielem upośledzonego genu, odpowiedzialnego za wytwarzanie  odpowiedniej ilości melaniny.

Tygrys syberyjski

 Tygrys syberyjski jest największym żyjącym kotem na œwiecie. Uwielbia wodę i z łatwoœścią może przepłynąć rzekę. Po urodzeniu, tygrysiątko waży od 1 do 1,5 kg. Dorosłe samce osiągają wagę od 190 do 306 kg . Na wolnoœci żyje od 200 do 400 tygrysów syberyjskich. Według danych, najcięższy tygrys ważył prawie 386 kg. Zimowe pokrycie tygrysa syberyjskiego pozbawione jest pomarańczowych pasków charakterystycznych dla tygrysów żyjšcych w cieplejszym klimacie,  Sierśćœ tygrysa syberyjskiego jest dłuższa i gęstsza w porównaniu do przedstawicieli innych gatunków tygrysa.

Tygrys indochiński

Tygrys indochiński, zwany też tygrysem Corbetta, żyje w Tajlandii, Birmie, Kambodży, Wietnamie, Laosie, Malezji i południowych Chinach. Jest mniejszy i ma ciemniejszą sierœść niż tygrys bengalski. Jego pręgi są krótsze i węższe. Na brzuchu , gardle i policzkach ma duże, białe plamy. Tygrys indochiński jest jednym z najmniejszych podgatunków. Tygrys indochiński zamieszkuje przeważnie niedostępne lasy na granicy państw, więc niewiele wiadomo na temat tych zwierząt żyjących na wolnoœci. Według szacunków obecnie żyje około 1220 do 1785 dzikich tygrysów indochińskich.

Lew biały

Białe lwy to jedne z najrzadszych i najbardziej tajemniczych zwierząt na naszej planecie. Nie różnią sie co prawda pod względem budowy, zachowania i sposobów odżywiania od pozostałych przedstawicieli tego gatunku, charakteryzują się jednak niezwykłym kolorem na skutek dziwnej anomalii w ich genie recesywnym. Na świecie żyje jedynie siedemdziesiąt tych tajemniczych kotów pochodzących z Rezerwatu Przyrody Timbavati w Afryce Południowej. Białego Lwa kojarzy się z powodzeniem i obfitością, a jego obecność uważana jest za dar Boga. Te tajemnice zwierzęta są otaczane czcią przez miejscową ludność. Ich biała sierść reprezentuje dobro obecne w każdym stworzeniu. 

Lew azjatycki 

 Sierść lwów jest jasnobrązowa, biała na brzuchu i wewnętrznych częściach nóg, grzbiet i uszy czarne, grzywa samca od brązowej do czarnej. Młode mają cętki, które zanikają z wiekiem.

Spotyka się rodzinne stada liczące zazwyczaj 1-2 dorosłe samice i młode, oraz grupy samców (najprawdopodobniej spokrewnionych), które bronią swoich terytoriów zawierających jedno lub dwa stada rodzinne, i łączące się z nimi jedynie na czas godów i polowań na większą zdobycz.

 Jaguar -Panthera onca

Najczęściej spotyka się jaguary o sierści czerwonawożółtawej. Brzuch, wewnętrzna powierzchnia nóg, podgardle, broda i podbródek są zazwyczaj białe.Grzbiet i boki ciała są częściowo upstrzone czarnymi okrągłymi lub podłużnymi plamami, częściowo zaś pokryte większymi od nich plamami i pierścieniami żółtawoczerwonawymi, otoczonymi czarną obwódką (rozetki). Jaguar przypomina bardzo lamparta, od którego jednak jest masywniejszy. Posiada także krótszy masywniejszy ogon.Jaguar preferuje samotniczy tryb życia. W ciągu dnia wyleguje się w jaskiniach lub innych zacisznych miejscach.

Czarny Jaguar

U wszystkich podgatunków jaguara, mimo wielkiej zmienności ubarwienia, zawsze można znaleźć czarną plamę w kącie pyska i ciemną plamę z białym lub żółtym środkiem na tylnej części ucha. Zdarzają się też jaguary ciemniejsze lub zupełnie czarne formy melanistyczne, tzw. „czarne pantery. Głowa duża okrągła, mocno umięśniona, szczęka niezwykle silna z ostrymi zębami, które mogą łamać kark. Zasugerowano, że jaguar ma najpotężniejsze ugryzienie spośród wielkich kotów i drugie ze wszystkich ssaków.

Gepard -Acinonyx jubatus

 Ciało geparda jest smukłe i muskularne z długimi łapami, mimo iż wygląda na wątłego i delikatnego. Klatka piersiowa jest obszerna, a talia wąska. Ma małą głowę i krótki pysk, wysoko umieszczone oczy, duże nozdrza i małe okrągłe uszy. Jako jedyny z kotowatych nie potrafi chować pazurów. Futro geparda jest płowe z okrągłymi czarnymi plamkami i czarnymi liniami po bokach pyska.Gepard jest nietypowym członkiem rodziny kotowatych, który poluje, polegając raczej na swoim wzroku i szybkości, niż z ukrycia. Jest najszybszym zwierzęciem lądowym i na krótkich dystansach może osiągnąć prędkość do 120 km/h. Gepardy są jedynymi wielkimi kotami, które nie ryczą, lecz wydają inne dźwięki. Potrafią ćwierkać, szczekać, syczeć, mruczeć, miauczeć i rechotać. 

Gepard śnieżny - irbis 

Ma krępe, dość krótkie łapy i długi, gruby ogon. Głowa i tułów mierzą 75-140 cm, ogon 70-100 cm. Irbis waży 35-70 kg. Na białokremowej lub szarawej na grzbiecie i białej na brzuchu sierści widnieją czarne lub ciemnobrunatne rozetki i plamy. Długie i gęste futro doskonale kamufluje zwierzę.Aktywny w ciągu dnia oraz o zmierzchu; poza okresem godowym żyje samotnie; w poszukiwaniu zdobyczy przemierza terytorium łowieckie po stałych ścieżkach.

Lampart - Panthera pardus

Sierść jest błyszcząca, na grzbiecie i bokach usiana ciemnymi plamami o wielkości grochu albo orzecha. Plamy te układają się w rozetki bez plamek w środku. Jest to istotna cecha w rozpoznawaniu różnicy między lampartem (panterą) a jaguarem amerykańskim, gdyż jaguar w środku tych plam posiada dwie, czasem trzy plamki.Pantery żyjące w lasach są mniejsze od tych, które żyją na sawannach. Różnią się też ubarwieniem. Koty zamieszkujące tereny otwarte mają jaśniejsze i rzadziej rozmieszczone cętki.Lampart to średniej wielkości kot, posiada okrągłe uszy osadzone na głowie o krótkim pysku. Szerokie łapy wyposażone są w ostre pazury.

Karakal

Odżywiają się mięsem, polując na zwierzęta różnej wielkości, od ssaków po węże i płazy.Karakal zamieszkuje suche sawanny, stepy, krzaczaste zarośla i półpustynie.Bywają aktywne nocą lub w dzień (zależnie od obszaru występowania), a ich aktywność zależy od temperatury otoczenia. Przy temperaturze powyżej 10° C odpoczywają. Ubarwienie od jasnobrązowego do ciemnobrązowego, czasem czarne, pod brzuchem izabelowate lub nawet białe.

Manul

 Szata długa i gęsta, po stronie brzusznej blisko dwa razy dłuższa niż na grzbiecie
Maść szarawa do rudej, z niewyraźnymi ciemnymi pasami na łapach i ogonie oraz znaczeniami na głowie.Manul prowadzi nocny tryb życia, za dnia ukrywa się w norach innych zwierząt, małych jaskiniach i rozpadlinach skalnych. Są to koty skryte i samotnicze, rewiry samców zajmują obszar ok. czterech kilometrów kwadratowych.